Herb Gminy Marianowo – z uwagi na tradycję historyczną gminy w herbie Gminy Marianowo umieszczone jest godło herbu rodu Wedlów. Jest to figura heraldyczna w postaci czarnego koła, które w średniowieczu służyło do łamania kości. Drugim elementem godła herbowego Gminy Marianowo, lecz ważniejszym i dlatego umieszczonym w górnej części tarczy herbowej, jest uszczerbiony (sama głowa) gryf pomorski, wzięty z herbu powiatu stargardzkiego. Mówi on o przynależności do tego powiatu, będącego częścią Pomorza Zachodniego. Poza elementami historycznymi, w herbie umieszczono błękitny pas falisty, reprezentujący środowisko naturalne, głównie rzeki i jeziora, biegnące skosem przez centralną część gminy. Barwa srebrna (biała) pola tarczy herbowej nawiązuje do pola herbu województwa zachodniopomorskiego.
Herb Gminy Marianowo
Weksylia (flaga, flaga stolikowa i banner) są heraldyczne, czyli obrazują herb na płacie tkaniny. Ze względu na to, że część czołowa jest najlepiej widoczna przy braku wiatru, dwa elementy godła (głowa gryfa i koło) umieszczono nie na środku flagi, lecz bliżej jej skraju czołowego.
Flaga Gminy Marianowo
Flaga stolikowa Gminy Marianowo
Baner Gminy Marianowo
Pieczęć Gminy Marianowo - w środku pieczęci gminnej o średnicy 36 mm umieszczono samo godło bez tarczy herbowej, co pozwoliło na zwiększenie elementów godła. W otoku są napisy GMINA i MARIANOWO oddzielone od siebie ażurowymi gwiazdkami sześciopromiennymi.
Pieczęć Gminy Marianowo
Symbolika i uzasadnienie historyczne
Forma graficzna symboli gminnych wynika z uzasadnienia heraldycznego i miejscowej tradycji. Gmina Marianowo leży w zachodniej części województwa zachodniopomorskiego, w środkowej części powiatu stargardzkiego, na Równinie Nowogardzkiej i Pojezierzu Ińskim. Przez gminę przepływa rzeka Krąpiel, a jej dopływ, wypływająca z Jeziora Okunie rzeka Krępa tworzy jezioro rynnowe Marianowskie o powierzchni 82 hektarów i jezioro Wiechowskie o powierzchni 19 hektarów. Użytki rolne zajmują 64% powierzchni gminy, a lasy 25%. W gminie jest osiem sołectw (Czarnkowo, Dalewo, Dzwonowo, Gogolewo, Marianowo, Sulino, Trąbki i Wiechowo). Siedzibą gminy jest wieś Marianowo. Gmina jest rzadko zaludniona. Na obszarze 102 km2 mieszka 3179 osób. Rolę istotną dla gminy odgrywają jej walory przyrodnicze, głównie malownicza dolina rzeki Krępy oraz bardzo czyste i bogate w ryby jezioro Marianowskie, które przyciąga licznych wędkarzy. Na jeziorze są również świetne warunki dla żeglarzy i kajakarzy. Przez gminę (Czarnkowo, Marianowo i Wiechowo) przebiega czerwony Szlak Hetmana Stefana Czarnieckiego ze Stargardu do Recza. Ten szlak turystyczny upamiętnia stacjonowanie na tych terenach wojsk hetmana Stefana Czarnieckiego w 1657 roku.
Na terenie gminy brak jest zabytków wysokiej klasy. W Marianowie z zabudowań konwentu cysterskiego, do dnia dzisiejszego zachował się ceglany, gotycki kościół z drugiej połowy XIII wieku pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP oraz zachodnie skrzydło budynku klasztornego wraz z niewielkim fragmentem dawnego budynku gospodarczego. W Dzwonowie jest kościół późnogotycki z drugiej połowy XV w., pod wezwaniem Św. Jana Ewangelisty, zbudowany z kamienia polnego i cegły oraz duży pałac z XVIII w., park dworski (najstarsze drzewa ponad 200 lat) oraz zabudowania gospodarcze z połowy XIX w. – spichlerz, gorzelnia, wozownia, stajnia i obora. W Gogolewie zachował się późnogotycki kościół z XV w. pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej, zbudowany z kamieni polnych i cegły. W Sulinie jest kościół gotycki z pierwszej połowy XV w. pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika, w Dalewie są ruiny kościoła z XIV w., zbudowanego z kamieni polnych, a w Czarnkowie jest neogotycki kościół ceglany z XIX w. W Krzywcu jest dwór z XIX w., a w Trąbkach neobarokowy pałac, również z XIX wieku. Najstarsze wzmianki o Marianowie, Dzwonowie i Wiechowie pochodzą z 1248 roku. W dniu 2 listopada 1248 roku książę szczeciński Barnim I ufundował w Marianowie klasztor cysterek nad strumieniem św. Marii. Klasztor posiadał również wiele przywilejów nadanych przez książąt pomorskich i władze duchowne. Dobra klasztorne zajmowały obszar ok. 1100 włók ziemi z wsiami Marianowo, Biała, Brzeziny, Czarnkowo, Lutkowo, Słodkówko, Sulino, Dalewo, Wiechowo, a od 1393 r. również niedużą częścią Gogolewa. Kompleks klasztorny składał się z kościoła salowego, oraz dwóch dwukondygnacyjnych skrzydeł klasztornych. Funkcje przełożonych konwentu zakonnego pełniły zazwyczaj mniszki z rodów książęcych lub rycerskich. Przeciętnie w klasztorze przebywało od 20 do 30 mniszek. Po wprowadzeniu na Pomorzu protestantyzmu w 1534 r. klasztor uległ likwidacji, a w jego budynkach powstał zakład dla panien ze szlacheckich domów. Pozostałe miejscowości na terenie obecnej gminy należały od średniowiecza do dóbr rodu Wedlów. Jednym z ich największych majątków było Gogolewo. Do 1794 r. w rękach Wedlów był Krzywiec, a do XIX w. Kępy i Dzwonowo. Początkowo do Wedlów należało również Dalewo, lecz zostało przejęte przez klasztor. Poza terenem gminy Marianowo Wedlowie mieli od XIII w. rozległe dobra w całej ziemi stargardzkiej, których głównymi ośrodkami był Chociwel, Krępcewo, Mielno i Krzywnica, a później także w Drawnie, Świdwinie, Reczu, Ińsku, Tucznie i innych miejscowościach.
Biorąc pod uwagę tradycję historyczną gminy, celowym było umieszczenie w herbie gminy Marianowo godła herbu rodu Wedlów. Jest to figura heraldyczna w postaci czarnego koła, służącego w średniowieczu do łamania kości. Figura ta, jako godło rodu Wedlów, występuje również w herbach dwóch miast w województwie zachodniopomorskim – Chociwla i Drawna.
Drugim elementem godła herbowego gminy Marianowo, lecz ważniejszym i dlatego umieszczonym w górnej części tarczy herbowej, jest uszczerbiony (sama głowa) gryf pomorski, wzięty z herbu powiatu stargardzkiego. Mówi on o przynależności do tego powiatu, będącego częścią Pomorza Zachodniego.
Poza elementami historycznymi, w herbie umieszczono błękitny pas falisty, reprezentujący środowisko naturalne, głównie rzeki i jeziora, biegnące skosem przez centralną część gminy.
Barwa srebrna (biała) pola tarczy herbowej nawiązuje do pola herbu województwa zachodniopomorskiego.
Weksylia (flaga, flaga stolikowa i banner) są heraldyczne, czyli obrazują herb na płacie tkaniny. Ze względu na to, że część czołowa jest najlepiej widoczna przy braku wiatru, dwa elementy godła (głowa gryfa i koło) umieszczono nie na środku flagi, lecz bliżej jej skraju czołowego.
W środku pieczęci gminnej o średnicy 36 mm umieszczono samo godło bez tarczy herbowej, co pozwoliło na zwiększenie elementów godła. W otoku są napisy GMINA i MARIANOWO oddzielone od siebie ażurowymi gwiazdkami sześciopromiennymi.
Ustanowienie
Zgodnie z prawem ustanowienie symboli gminnych powinno być zgodne z zasadami heraldyki, weksylologii i miejscową tradycją historyczną oraz wymaga uzyskania pozytywnej opinii ministra właściwego do spraw administracji publicznej. Przyjęty na mocy Uchwały Nr XXVII/159/97 Rady Gminy w Marianowie z dnia 27 listopada 1997 r. dotychczasowy herb Gminy Marianowo nie spełniał obecnych wymagań prawnych i został opracowany z pominięciem zasad weksylologii, miejscowej tradycji historycznej oraz nie został zaopiniowany przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej.
Dlatego też podjęte zostały działania mające na celu opracowanie nowych symboli gminnych w postaci herbu, flagi, flagi stolikowej, baneru i pieczęci Gminy Marianowo. Opracowane projekty uzyskały pozytywną opinię Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji po uprzednim zaopiniowaniu przez Komisję Heraldyczną działającą przy tym ministrze.
7 czerwca 2018 r. Rada Gminy Marianowo podjęła Uchwałę Nr XXXV/236/2018 w sprawie ustanowienia herbu, flagi, flagi stolikowej, baneru i pieczęci Gminy Marianowo oraz zasad ich używania. Uchwała została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 5 lipca 2018 r. pod pozycją 3179.
Kolorystyka
